Şehrin her bir köşesinde büyük hızla babil kuleleri inşa ediliyor. Hep biraz daha uzun hep biraz daha debdebeli hep biraz daha…
Hiç bitmiyor dahalar ne yaparsak yapalım hep dahaların gölgesi düşüyor.
Hiç bitmiyor dahalar ne yaparsak yapalım hep dahaların gölgesi düşüyor.
İçlerine yerleşenler babilli olup çıkıyorlar. O şaşalı kulelerinde kendi dillerinden konuşan bulamıyorlar, nede olsa herkes babilli. Düşüyorlar yollara, belki bir umut birilerini bulmaya…
Günün hemen her saatinde insanlar yollarda. Uyku yok bütün şehir bir Insomnia vakası.
Ne şehrin öbür ucundan koşarak gelen var, nede Her sabah “Ölmek için doğuyorsunuz, harab olsun diye binalar yapıyorsunuz “ diyen melekleri duyan.
Ey Rabbimiz, Cahiliz Dünyanın rengine kanıyoruz, pişmanımız, mahcubuz, utanıyoruz. Sayısız günahlarımızdan dolayı perişanız. Zeliliz, gözlerimiz yaşaramıycak kadar kalplerimiz katılaşmış, hayatımız kararsız, garibiz, kimsesisiz, zayıfız güçsüsüz, hastayız aciziz, irademiz yok, aman diliyoruz…
Yâ Rabb! bizi kahretme, helak eyleme. amin!
