Çalınabilenler ve Çalınamayanlar

Eşkıyalar eşyalarla yeni bir yola revan olmadan önce delikanlı soyulan kafileden kopup peşlerinden koşmaya başladı yol kesenlerin. Herkes canını kurtardığına sevinirken o malının arkasından feryat ediyor, nefes nefese yetişmeye çalışıyordu haydutlara.

“Defterlerim!” diyordu. “Onlar sizin işinize yaramaz! Ne olur geri verin onları!” Reis, bir el işaretiyle durdurdu adamlarını ve bu acemi gence gülümseyerek kulak verdi: “Diğer eşyalarım sizde kalsın. Sadece defterlerimi istiyorum! Üç yıldır sırf bu notları tutabilmek için memleketimden uzak kaldım. Bu bilgileri edinebilmek için diz çöküp dirsek çürüttüm. Her sayfasında göz nuru var onların!” Bu sözler üzerine haydutların başı gülümsemesine bir adım daha attırıp gülmeye başladı. “Sen nasıl olur da ilim tahsil ettiğini söylersin. Baksana defterlerin ve notların elinden alınınca ilimsiz, irfansız kalıveriyorsun!” dedikten sonra adamlarına kitap ve defterlerin geri verilmesini emretti. Genç sevinçle notlarına kavuşurken, hüzünle ayrıldı oradan. Eşkıyanın dudaklarından çıkan bu iki cümle makasın iki kanadı gibi zihninde sürekli işliyor, kendini savunmak için attığı bütün düğümleri bir çırpıda kesip atıyordu. Adam haklıydı. Memleketine döner dönmez ilk işi kağıtta olanları kalbine nakşetmek olmalıydı. Genç söyleyene değil söyletene baktı ve üç yılda yazdıklarını üç yılda temize çekti kalbinde. *

Şimdi Bu kıssada nereden çıktı diyebilirsiniz, açıklayayım. Dün gece evimden Bilgisayarım çalındı, Ama bilgilerim çalınamadı - Elhamdülillah ala külli hal sival-küfri ved-dalal -

Deme şu niçin şöyle
Yerincedir ol öyle
Bak sonuna sabreyle
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler

Yalnız geciken yazı ve programlar için ; zamanım yok bahanesine bilgisyarım yok bahanaesi de eklenebilir dikkatinize :)


* Kısasa daki genç İmam-ı Gazalidir...