Üstteki resim Sedef Taylan Ceylan isimli bir öğretmenimizin eseri.
Dertliyim ruhuma hicranımı sardım da yine
İnlerim, şimdi uzaklarda solan gün gibiyim
Gecenin rengini kattım içimin matemine
Sönen ümit ile günden güne ölgün gibiyim...
Sözler ise Güftesi Vecdi Bingöle bestesi Sadettin Kaynağ'a ait olan Meşhur "Üzgünüm Leyla" dan.
Sönen ümit ile günden güne ölgün olan ise benim...
2 yorum:
Ateşin kaynağı insanın içinde olursa, en şiddetli esen rüzgar bile onu tam olarak söndüremez. Geçici olması ümidi ve temennisiyle.
İnsanı sevdiği birinin ölümünü düşünmesi kendi ölümünü düşünmesinden daha fazla hüzünlendiriyor. İnsan ölümün gerçekliğini hissettikten sonra "boşmuş" demekten kendini alamıyor değil mi hocam. Dünya için ne kadar çok çabalamışız halbuki. Komik değil mi?
Şu var ki; ümit kesmek doğru değil. Bir şey kazandırmaz çünkü. :)
Yorum Gönder