Dün gece saat birde uykunun o tatlı zamanında kollarımda bir uyuşmayla sıçradım yataktan. Midemde de epey bir sancı vardı. Saat dörde kadar gezeleyip durdum acı içinde. Gecenin karanlığıda insana bir sıkıntı veriyor. Sonra Necip Fazılın o dizesi geldi aklıma insan yaşamayınca yeterince anlayamıyormuş.
İnsanın sağlığı yerinde olunca :
- Ne çabuk sabah oldu daha uykumu alamadım
derken hasta olunca
- Gün Ne zaman doğacak gün doğacak mı yada ben görebilecekmiyim ?
endişesini taşıyor....
Beklenen
ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü mezar
ne de şeytan bir günahı
seni beklediğim kadar
geçti istemem gelmeni
yokluğunda buldum seni
bırak vehmimde gölgeni
gelme artık neye yarar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder